In verband met de arbeidsduurvermindering van toepassing in 2001 zijn in de bouwnijverheid twee verschillende stelsels van toepassing :

a)     het koninklijk besluit nr. 213 van 26 september 1983 betreffende de arbeidsduur in de ondernemingen die onder het Paritair Comité voor het bouwbedrijf ressorteren (.B.S. 7 oktober 1983) gewijzigd door de wet van 12 augustus 2000 houdende sociale, budgettaire en andere bepalingen (B.S. 31 augustus 2000). Hij werd voor het jaar 2001 uitgevoerd door het koninklijk besluit van 17 januari 2001 tot vaststelling van de rustdagen als vermindering van de arbeidsduur, toegekend aan de werklieden tewerkgesteld door de werkgevers die onder het Paritair Comité voor het bouwbedrijf ressorteren ( B.S. 3 februari 2001). Dit besluit van 17 januari 2001 treedt in werking op1 januari 2001.

b)    Het collectieve arbeidsovereenkomst van 28 september 2000 afgesloten in het Paritair Comité voor het bouwbedrijf tot vastelling van de rustdagen als vermindering van de arbeidsduur, toegekend aan de werklieden tewerkgesteld door de werkgevers die onder het Paritair Comité voor het bouwbedrijf ressorteren (55840/CO/124 – KB van 29 februari 2004 – BS van 3 mei 2004). Deze collectieve arbeidsovereenkomst treedt in werking op 1 januari 2001 en verstrijkt op 4 januari 2002.

De inhaalrustdagen voor het jaar 2002 zijn de volgende :

-      KB van 17 januari 2001 : 13 en 30/04, 25/05, 02/11, 24/12 en 26/12/2001;

-      CAO van 28 september 2000 : 27/12, 28/12 en 31/12/2001 en 02/01, 03/01 en 04/01/2002.

Hieronder geven wij U de teksten van de KB nr. 213 van 26 september 1983 (A) en van de CAO van 28 september 2000 (B).

De praktische toepassingregels voor deze inhaalrustdagen worden vermeld in onze omzendbrief Hfdst. 7.1.2.

De vastelling van de vakantiedagen, de brugdagen en de inhaalrustdagen wegens arbeidsduurvermindering wordt vermeld in onze omzendbrief Hfdst. 10.1.

Koninklijk besluit nr. 213 van 26 september 1983

HOOFDSTUK 2 - Toepassingsgebied

Artikel 1

Dit besluit is van toepassing op de werkgevers die onder het Paritair Comité voor het bouwbedrijf ressorteren en op de werklieden door hen tewerkgesteld.

HOOFDSTUK 3 - Vermindering van de arbeidsduur

1.  Aantal en data van de inhaalrustdagen

Artikel 2

De in artikel 1 bedoelde werklieden hebben voor 1983 recht op vier rustdagen en voor de jaren 1984 tot 1992 op zes rustdagen. De Koning bepaalt, na advies van het paritair comité, de data waarop deze rustdagen in 1987, 1988, 1989, 1990, 1991 en 1992 moeten genomen worden.

De Koning kan, na advies van het paritair comité, bij een in Ministerraad overlegd besluit en onder de voorwaarden en volgens de nadere regelen die Hij bepaalt, het recht op een aantal rustdagen vaststellen voor ieder jaar na 1992 tot 2000.

De Koning bepaalt, na advies van het paritair comité, de data waarop deze rustdagen genomen moeten worden in het betrokken jaar.

Voor ieder jaar na 2000, hebben de in artikel 1 bedoelde werklieden recht op zes rustdagen.  De Koning bepaalt, na advies van het paritair comité, de data waarop deze rustdagen in ieder jaar na 2000 genomen moeten worden.

De in dit artikel bedoelde rustdagen zijn voor de sociale zekerheid gelijkgesteld met arbeidsdagen.

Commentaar :      De rustdagen voor 2001 vastgesteld door het koninklijk besluit van 17 januari 2001 (BS 3 februari 2001) zijn : 13 en 30 april, 25 mei, 2 november, 24 en 26 december 2001.

Bovendien worden inhaalrustdagen voor 2001 wegens arbeidsduurvermindering toegekend ingevolge de CAO van 28 september 2000 : 27, 28 en 31 december 2001 en 2, 3 en 4 januari 2002.

Zie onze omzendbrief Hfdst. 10.1.

2.  Verplichte sluiting van de ondernemingen - Principe en afwijkingen

Artikel 3

Het is verboden de bij artikel 1 bedoelde werklieden gedurende de bij artikel 2, tweede lid vastgestelde dagen tewerk te stellen.

In afwijking van dit verbod mogen de werklieden gedurende deze rustdagen worden tewerkgesteld :

1°    wanneer arbeid ‘s zondags is toegestaan bij artikel 12 van de Arbeidswet van 16 maart 1971.

2°    wanneer zij belast zijn met de klantendienst bij handelaars in bouwmaterialen.

Commentaar :     

1.   In artikel 12 van de arbeidswet van 16 maart 1971 worden de volgende werken opgesomd die ‘s zondags mogen uitgevoerd worden in zoverre de normale exploitatie van het bedrijf niet mogelijk maakt ze op een andere dag van de week uit te voeren :

1°    toezicht op de bedrijfsruimte ;

2°    schoonmaken, herstellen en onderhouden, in zover deze werkzaamheden voor de regelmatige voortzetting van het bedrijf nodig zijn, alsmede de werkzaamheden buiten de productie, die nodig zijn voor de regelmatige hervatting van het bedrijf de volgende dag ;

3°    arbeid verricht om het hoofd te bieden aan een voorgekomen of dreigend ongeval ;

4°    dringende arbeid aan machines of materieel en arbeid die door een onvoorziene noodzakelijkheid wordt vereist ;

5°    arbeid om beschadiging van grondstoffen of voortbrengselen te voorkomen.

2.   De afwijking in 2° hierboven geldt voor de arbeider(s) die ten dienste staan van het cliënteel, maar uitsluitend in de ondernemingen voor de handel in bouwmaterialen en met name voor de tewerkstelling van arbeiders op zaterdag waarvoor het paritair comité de toestemming heeft verleend, overeenkomstig de collectieve arbeidsovereenkomst van 30 juni 1980, houdende wijziging van de collectieve arbeidsovereenkomst van 6 december 1973 betreffende de arbeidsduur. Zie onze omzendbrief Hfdst.7.5.

3.  Vervanging van de gewerkte inhaalrustdagen

Artikel 4

De werklieden die gedurende de rustdagen worden tewerkgesteld, hebben recht op inhaalrust.

Deze inhaalrustdagen moeten worden toegekend binnen zes weken die volgen op de dag waarop arbeid werd verricht.

4.  Loon van de inhaalrustdagen

Artikel 5

De in artikel 2 bedoelde rustdagen schorsen de uitvoering van de arbeidsovereenkomst en geven recht op een dagelijks forfaitair loon dat gelijk is aan de werkloosheidsuitkering, vermeerderd met de aanvullende werkloosheidsuitkering die door het Fonds voor Bestaanszekerheid voor de arbeiders van de Bouwnijverheid wordt toegekend.

Dit loon valt ten laste van het Fonds voor Bestaanszekerheid voor de arbeiders van de Bouwnijverheid en wordt betaald door de instellingen bedoeld in artikel 7 van de statuten van het genoemde Fonds volgens de nadere regels vastgesteld in gemeen overleg tussen deze instellingen en het Fonds.

Commentaar :      Uit het principe dat de arbeidsovereenkomst van de werklieden geschorst wordt tijdens de inhaalrustdagen (wettelijke schorsing) volgt dat de arbeiders verbonden door een arbeidsovereenkomst met een bouwonderneming recht hebben op het loon met betrekking tot alle inhaalrustdagen.

                                Bovendien vloeit daaruit voort dat gedurende de inhaalrust geen enkele arbeider een beroep kan doen op de werkloosheidsverzekering.

                                Het loon is een forfaitair bedrag, waarvan het eerste gedeelte gelijk is aan de hoofdwerkloosheidsuitkering die overeenstemt met de werkloosheidscode van de gerechtigde en waarvan het tweede gedeelte bestaat uit de bijkomende werkloosheidsuitkering, zoals bepaald door een overeenkomst gesloten in de Raad van Beheer van het Fonds.

                                In de maand december van elk jaar zal het forfaitair bedrag waarop de arbeider recht heeft voor een inhaalrust volgens zijn looncategorie vermeld worden in een barema verspreid door het Fonds voor Bestaanszekerheid van het Bouwbedrijf.

                                Dat loon wordt uitbetaald door de uitbetalingsorganismen van de werkloosheidsuitkeringen. Andere betalingsmodaliteiten werden voorzien voor sommige categorieën van arbeiders, die de theoretische voorwaarden niet vervullen om van werkloosheidsuitkeringen te genieten.

HOOFDSTUK 3 - Financiering van de arbeidsduurvermindering

Artikel 6 - (samengevatte tekst)

Het loon van de inhaalrustdagen wordt gefinancierd door een bijdrage aan het Fonds voor Bestaanszekerheid van de werklieden uit het Bouwbedrijf, waarvan de inning en invordering geschieden door de Rijksdienst voor Sociale Zekerheid.

Voor het jaar 1983 is de bijdrage gelijk aan 2,5 percent van het op 108 percent gebrachte bedrag van alle lonen over het jaar 1982, zoals dat bedrag blijkt uit de aangiften welke met betrekking tot de in artikel 1 bedoelde werklieden aan de Rijksdienst zijn gedaan door de werkgevers die gedurende één van de eerste drie kwartalen van 1983 werklieden in dienst zullen hebben gehad.

Het bedrag van de bijdrage maakt het voorwerp uit van een debetbericht, verzonden aan de werkgevers door de Rijksdienst in de loop van de maand september 1983 en opgesteld door voornoemde dienst op basis van de loongegevens in zijn bezit op dat ogenblik. De bijdrage is verschuldigd op 30 september 1983 en dient te worden betaald aan de Rijksdienst ten laatste op 31 oktober 1983.

Voor de jaren 1984 tot 1992, is de bijdrage gelijk aan 2,6 percent van het op 108 percent gebrachte bedrag van alle lonen die bij de Rijksdienst zijn aangegeven met betrekking tot de in artikel 1 bedoelde werklieden respectievelijk voor het vierde kwartaal van het vorig jaar en het eerste, het tweede en het derde kwartaal van het betrokken jaar. De bijdrage wordt per kwartaal, samen met de sociale zekerheidsbijdragen, geïnd.

Wanneer de Koning, op grond van artikel 2, derde lid, het recht op een aantal rustdagen vaststelt voor de jaren na 1992 tot 2000, bepaalt Hij eveneens, bij in een Ministerraad overlegd besluit, de bijdragen alsmede de berekeningsbasis ervan. De bijdrage wordt per kwartaal samen met de sociale-zekerheidsbijdragen geïnd.

Voor de jaren na 2000 is de bijdrage gelijk aan 2,6 % van het op 108 % gebrachte bedrag van alle lonen die bij de Rijksdienst zijn aangegeven met betrekking tot de in artikel 1 bedoelde werklieden en respectievelijk voor het vierde kwartaal van het voorafgaande jaar en voor het eerste, tweede en derde kwartaal van het betrokken jaar.  Deze bijdrage wordt per kwartaal, samen met de sociale zekerheidsbijdragen, geïnd.

Het bedrag van de ingevolge artikel 5 uitgekeerde forfaitaire lonen moet aangegeven worden bij de Rijksdienst.

Alle wets- en verordeningsbepalingen met betrekking tot de inning, de navordering, de burgerlijke sancties, de verjaring en het voorrecht der sociale zekerheidsbijdragen zijn op bovengenoemde bijdragen toepasselijk.

HOOFDSTUK 4 - Maatregelen tot vermindering van de gedeeltelijke werkloos­heid

1.  Toekenning van kredieturen te presteren tijdens de zomer of een periode van intense activiteit

Artikel 7

In de ondernemingen bedoeld in artikel 1, kunnen de grenzen van de arbeidsduur, vastgesteld bij artikel 19 van de arbeidswet van 16 maart 1971, overschreden worden met 64 uren per jaar gedurende de zomerperiode of een periode van intense activiteit, naar rato van maximum één uur per dag, bezoldigd tegen het normale loon, mits toekenning van inhaalrustdagen binnen 6 maanden volgend op de periode waarin deze grenzen werden overschreden, naar rato van één rustdag per 8 gepresteerde uren.

Voor de in het voorgaande lid bedoelde overschrijding van de grenzen van de arbeidsduur en voor de vaststelling van de inhaalrustdagen dient de werkgever vooraf het akkoord van de meerderheid van de vakbondsafvaardiging te verkrijgen.

2.  Verbod gepensioneerden tewerk te stellen

Artikel 8

Het is verboden gepensioneerden tewerk te stellen in de ondernemingen bedoeld bij artikel 1.

Commentaar : Zie onze omzendbrief Hfdst.15.1.2.

HOOFDSTUK 5 - Bijzondere bepalingen

1.  Recht op de maximale vermindering van de sociale zekerheidsbijdragen (Maribel) (sedert lange tijd niet meer van toepassing).

Artikel 9

(...)

2.  Vrijstelling van storting aan het tewerkstellingsfonds (koninklijk besluit nr. 181)

     (sedert lange tijd niet meer van toepassing).

Artikel 10

(...)

3.  Toezicht

Artikel 11

Onverminderd de bevoegdheden van de officieren van gerechtelijke politie, houden de door de Koning aangewezen ambtenaren toezicht op de naleving van dit besluit en de uitvoeringsbesluiten ervan.

Deze ambtenaren oefenen dit toezicht uit overeenkomstig de bepalingen van de wet van 16 november 1972 betreffende de arbeidsinspectie.

4.  Sancties

Artikel 12

Al wie het door artikel 11 georganiseerde toezicht verhindert, wordt gestraft met gevangenisstraf van een tot zes maanden en met geldboete van 2,48 tot 123,95 EUR (te vermenigvuldigen met 200) of met een van die straffen alleen.

Artikel 13

Onverminderd het bepaalde in de artikelen 269 tot 274 van het Strafwetboek worden gestraft met gevangenisstraf van acht dagen tot drie maanden en met een geldboete van 0,64 tot 12,39 EUR (te vermenigvuldigen met 200) of met één van die straffen alleen, de werkgevers, hun lasthebbers of aangestelden die :

-      de in artikel 2 bedoelde rustdagen niet hebben toegekend,

-      arbeid laten verrichten gedurende één van deze rustdagen buiten de in artikel 3 bepaalde voorwaarden,

-      de in artikel 4 bedoelde inhaalrustdagen niet hebben toegekend binnen de voorgeschreven termijn,

-      de in artikel 6 bedoelde bijdrage aan het Fonds voor Bestaanszekerheid voor de arbeiders van de Bouwnijverheid niet hebben betaald,

-      werken doen of laten verrichten in strijd met de bepalingen van de artikelen 8 en 9.

Artikel 13 bis

§1. Alle bepalingen van boek I van het Strafwetboek, met inbegrip van hoofdstuk VII, zijn toepasselijk op de bij dit besluit bepaalde misdrijven.

§2. Artikel 85 van voormeld wetboek is toepasselijk op de in dit besluit bepaalde misdrijven zonder dat het bedrag van de geldboete lager mag zijn dan 40 % van de bij dit besluit bepaalde minimimbedragen.

Artikel 14

De werkgevers zijn met hun lasthebbers of aangestelden hoofdelijk verantwoordelijk voor het betalen van de geldboeten ten laste van dezen uitgesproken wegens inbreuken op dit besluit.

HOOFDSTUK 6 - Slotbepalingen

Artikel 15

Dit besluit heeft uitwerking met ingang van 1 januari 1983.

B. Collectieve arbeidsovereenkomst van 28 september 2000

HOOFDSTUK I - Toepassingsgebied

Artikel 1

Deze collectieve arbeidsovereenkomst is van toepassing op de werkgevers en de arbeiders van de ondernemingen die onder de bevoegdheid van het Paritair Comité voor het bouwbedrijf ressorteren.

Onder "arbeiders" wordt verstaan, de arbeiders en de arbeidsters.

HOOFDSTUK II - Arbeidsduurvermindering

Artikel 2

Onverminderd het aantal rustdagen vastgesteld in toepassing van artikel 2 van het Koninklijk Besluit nr. 213 van 26 september 1983, zoals gewijzigd bij de Wet van 12 augustus 2000, hebben de bij artikel 1 bedoelde arbeiders recht op 6 rustdagen voor 2001.

Deze zes rustdagen moeten genomen worden op de volgende data:

-      27 december 2001;

-      28 december 2001;

-      31 december 2001;

-      2 januari 2002;

-      3 januari 2002;

-      4 januari 2002.

Artikel 3

Het is verboden de bij artikel 1 bedoelde arbeiders gedurende de bij artikel 2 bepaalde rustdagen tewerk te stellen.

In afwijking van dit verbod mogen de arbeiders gedurende deze rustdagen worden tewerkgesteld:

1°  wanneer de ondernemingen waarin ze tewerkgesteld zijn, gewoonlijk een periode van intense activiteit kennen op het ogenblik van de toekenning van de rustdagen;

2°  wanneer zij belast zijn met de klantendienst bij handelaars in bouwmaterialen, met uitzondering van het vervoer;

3°  in de gevallen waar arbeid op zondag is toegestaan bij artikel 12 van de Arbeidswet van 16 maart 1971.

Artikel 4

De arbeiders die gedurende de bij artikel 2 bedoelde rustdagen worden tewerkgesteld, hebben recht op inhaalrust. Deze inhaalrustdagen moeten worden toegekend:

1°  Binnen 7 maanden die volgen op de dag waarop arbeid werd verricht, in het geval de tewerkstelling is gebeurd in toepassing van artikel 3, tweede lid, 1°;

2°  Binnen 6 weken die volgen op de dag waarop arbeid werd verricht, in het geval de tewerkstelling is gebeurd in toepassing van artikel 3, tweede lid, 2° en 3°.

      Bij beëindiging van de arbeidsovereenkomst, moet de werkgever het aantal niet-toegekende inhaalrustdagen vermelden op het bewijs van volledige werkloosheid C4.

Artikel 5

De in artikel 2 bedoelde rustdagen schorsen de uitvoering van de arbeidsovereenkomst en geven recht op een dagelijkse forfaitaire vergoeding die gelijk is aan de werkloosheidsuitkering, vermeerderd met de aanvullende werkloosheidsuitkering die door het Fonds voor Bestaanszekerheid van de Werklieden uit het Bouwbedrijf wordt toegekend.

Deze vergoeding valt ten laste van het Fonds voor Bestaanszekerheid van de Werklieden uit het Bouwbedrijf en wordt betaald door de organisaties die deze overeenkomst ondertekenen aan de arbeiders die, bij het begin van de rustperiode, door een arbeidsovereenkomst gebonden zijn aan een bij artikel 1 bedoelde werkgever alsook aan de arbeiders die in de 60 dagen voorafgaand aan het begin van de rustperiode ontslagen worden door een bij artikel 1 bedoelde werkgever, behalve omwille van dringende reden.

Deze vergoeding wordt pro rata temporis toegekend aan de arbeiders die verbonden zijn geweest voor een bepaalde tijd van minstens 3 maanden en in volledige onvrijwillige werkloosheid zijn tijdens de periode van de rustdagen. De praktische uitvoeringsmodaliteiten zullen vastgesteld worden door de Raad van Bestuur van het Fonds voor Bestaanszekerheid van de Werklieden uit het Bouwbedrijf.

HOOFDSTUK III - Bijzondere bepalingen

Artikel 6

De Patronale Dienst bedoeld bij artikel 23 van de statuten van het Fonds voor Bestaanszekerheid is belast met de administratieve, boekhoudkundige en financiële organisatie van de verrichtingen welke voortvloeien uit de toepassing van deze collectieve arbeidsovereenkomst.

Artikel 7

De opzeggingstermijn betekend door de werkgever wordt geschorst tijdens de rustdagen die in de periode van 24 december 2001 tot en met 4 januari 2002 worden toegekend krachtens deze overeenkomst en het voormelde Koninklijk Besluit nr 213.

HOOFDSTUK IV - Geldigheidsduur

Artikel 8

Deze collectieve arbeidsovereenkomst wordt gesloten voor een bepaalde duur. Ze treedt in werking op 1 januari 2001 en verstrijkt op 4 januari 2002.