Krachtens artikel 19, 2e lid van de arbeidswet van 16 maart 1971 wordt onder arbeidsduur verstaan : de tijd gedurende welke het personeel ter beschikking is van de werkgever. In toepassing van artikel 19, 3e lid, 2° van dezelfde wet kan de Koning, op verzoek van het bevoegde paritair comité, evenwel de tijd bepalen gedurende welke de werknemers tewerkgesteld aan vervoerwerken ter beschikking zijn van de werkgever.

Krachtens artikel 24 §1, 2° van steeds dezelfde wet kan de Koning bovendien toestaan dat de normale grenzen van de arbeidsduur worden overschreden voor de werknemers tewerkgesteld aan werken van vervoer, laden en lossen.

In uitvoering van voormelde wettelijke bepalingen verscheen in het Belgisch Staatsblad van 31 oktober 2017 het koninklijk besluit van 18 oktober 2017 betreffende de arbeidsduur van sommige werklieden die onder het Paritair Comité voor de handel in voedingswaren ressorteren.

Bovendien werd er op 3 december 2019 een collectieve arbeidsovereenkomst gesloten betreffende de arbeidsduur van sommige werklieden die onder het Paritair Comité voor de handel in voedingswaren ressorteren (nr. 157186/CO/119). Zij treedt retroactief in werking op 01/04/2003 en houdt op van kracht te zijn op 31/10/2019.

Wij geven U hierna de integrale tekst van het koninklijk besluit, aangevuld met enige commentaar.

Tekst KB 18 oktober 2017

Artikel 1

§1. Dit besluit is van toepassing op de werkgevers en de werklieden tewerkgesteld aan werken van vervoer, laden en lossen, die onder het Paritair Comité voor de handel in voedingswaren ressorteren, met uitsluiting van de slagerijen, spekslagerijen en penserijen.

§2. Voor de toepassing van dit besluit wordt verstaan onder werklieden : de mannelijke en vrouwelijke arbeiders.

Artikel 2

Worden voor de vaststelling van de arbeidsduur niet als tijd beschouwd gedurende welke de werkman ter beschikking is van de werkgever, de rusttijden, die door de arbeiders, tewerkgesteld aan werken van vervoer, genomen worden, inzonderheid met het oog op de verkeersveiligheid.

Deze rusttijden, die niet beschouwd worden als tijd gedurende welke de arbeider ter beschikking is van de werkgever, mogen evenwel in geen geval 15 % van de aanwezigheidstijd overschrijden.

Artikel 3

De grenzen van de arbeidsduur vastgesteld bij de artikelen 19 en 20 van de arbeidswet van 16 maart 1971 of bij collectieve arbeidsovereenkomst, kunnen overschreden worden op voorwaarde dat de wekelijkse arbeidsduur berekend over een periode van maximum een trimester, gemiddeld de arbeidsduur zoals vastgesteld bij de collectieve arbeidsovereenkomst niet overschrijdt.

Artikel 4

Dit besluit treedt in werking op 1 november 2017 en treedt buiten werking op 31 oktober 2019.

(...)

Commentaar: Voor de maximum gemiddelde wekelijkse arbeidsduur welke over een trimester niet mag worden overschreden, zie onze sectorale documentatie Hfdst. 0701.

Toegelaten afwijkingen in geval van overschrijding van de normale grenzen van de arbeidsduur : 11u/dag en 50 u/week.

Voor de toepassing van bovenstaand artikel 3 moet men eveneens rekening houden met de regel bepaald in artikel 26bis, §1bis van de arbeidswet van 16 maart 1971 (interne limiet):

• in de loop van een trimester mag op geen enkel ogenblik de totale duur van de verrichte arbeid de toegelaten gemiddelde duur over een trimester, vermenigvuldigd met het aantal weken of delen van een week die reeds in dat trimester verlopen zijn, overschreden worden met meer dan 143 uur;

Onder trimester wordt verstaan de periode gedekt door de uitbetalingen waarvan de sluitingsdag in éénzelfde kalenderkwartaal is gelegen.

Het overwerk dat gepresteerd wordt in toepassing van bovenstaand artikel 3 wordt betaald tegen een bedrag dat ten minste 50 % hoger is dan het gewone loon. Deze vermeerdering bedraagt 100 % van overwerk op zondag of op de rustdagen toegekend krachtens de wetgeving op de betaalde feestdagen.