1201 Tussenkomst van de werkgever in de verplaatsingskosten

Mobiliteit

De bestaande CAO van 23.05.1975 (nr.3367/CO/113.04) tot vaststelling van de werkgeversbijdrage in de vervoerkosten die de arbeid(st)er maakt om zich van en naar het werk te begeven, wordt als volgt aangepast :

• verwezen wordt naar de tarieven van het algemeen barema van de cao nr.19;
• bij gebruik van het openbaar vervoer bedraagt de tussenkomst 75 pct van het sociaal (2de klas) abonnement van het openbaar vervoer. De verwerking van deze tussenkomst gebeurt op basis van een weekvergoeding die verworven wordt indien minstens 2 dagen van de week effectief wordt gewerkt;
• bij gebruik van eigen vervoer bedraagt de tussenkomst 60 pct van de kosten van het openbaar vervoer en dit volgens de richtlijnen van het IPA van 2008. De verwerking van deze tussenkomst gebeurt op basis van de dagvergoeding die verworven wordt per effectief gewerkte dag (5-dagenweek, 38u/week).

Anderzijds wordt er, ter vervanging van bovenvernoemde vergoeding, een fietsvergoeding toegekend van 0,22 EUR per km vanaf 01/07/2013 aan alle arbeid(st)ers die zich minstens 75 pct van de arbeidsdagen met de fiets naar en van het werk begeven.

Voor het bepalen van het aantal kilometers kan op bedrijfsniveau voor een routeplanner gekozen worden.
De berekende km wordt, na het bepalen van het al dan niet voldoen aan de minimale 5 km voor wat het gebruik van openbaar (niet voor de trein) of privé vervoer betreft (niet voor de fiets), afgerond volgens de normale afronding naar gehele km. Voor het openbaar vervoer per trein is er tussenkomst van de werkgever ongeacht de afgelegde afstand.

Op niveau van de onderneming kan deze vergoeding omgezet worden in een mobiliteitsplan.

Opmerking: Wanneer de geldigheidsduur van de CAO verstreken is, blijven de individueel normatieve bepalingen van de CAO deel uitmaken van de individuele arbeidsovereenkomst (= voortgezette binding), tenzij anders bepaald in de CAO. De individueel normatieve bepalingen regelen de individuele arbeidsrelatie tussen werkgever en werknemer. Het gaat om rechten en plichten die individualiseerbaar zijn en waar de individuele werknemer zich op kan beroepen (arbeidsduur, functieclassificatie, minimumlonen, terugbetaling vervoerskosten, vorming, aanvullend pensioen, …). De voortgezette binding geldt alleen voor de werknemers die in dienst waren tijdens de geldigheidsduur van de CAO.